Kiedy inni mówią Ci, że się nie da, czyli pierwsze urodziny bloga

Dziś kończę rok.

A raczej nie ja, tylko mój blog. Z drugiej strony – ten blog to ja.

Dwanaście okrągłych miesięcy minęło odkąd stwierdziłam, że albo zajmę się nim na 200% i stworzę przestrzeń, o której marzyłam, albo odpuszczę.

Zaczęło się od tego, że chciałam dokumentować swoje podróże dla najbliższych i rodziny. Zdjęcia na Facebooku jakoś nie oddawały piękna odwiedzanych miejsc i miałam wrażenie, że coś umyka.

Od kilku lat dostawałam też coraz więcej zapytań od znajomych i znajomych znajomych, o to jak podróżować, studiować i żyć za granicą, czy zorganizowć swój własny wyjazd. Chciałam pomóc i podzielić się tym, co wiem. Odpisywałam każdemu, jednak brakowało w tym efektywności, bo pytania zaczęły się powielać. Wtedy wpadłam na pomysł, że skoro jest potrzeba, to fajnie byłoby stworzyć miejsce, w którym mogłabym opisywać swoje spostrzeżenia i rady. Tak, żeby więcej osób mogło z tego skorzystać i stworzyć swoje własne podróżnicze plany.

Dodatkowo nie raz Wam już o tym pisałam, że w stylu życia który teraz prowadzę, nie ma żadnej magii i specjalnych zdolności. Jest za to pasja, determinacja i ogromna chęć żeby uczyć się i rozwijać. To te cechy doprowadziły mnie do miejsca, w którym teraz jestem, a nie układy, pieniądze czy fart.

Dlaczego o tym piszę?

Prowadzenie tego bloga kosztuje mnie mnóstwo czasu i wysiłku i jest związane z tym, że od nowa musiałam nauczyć się kreatywności, która gdzieś umknęła przez ostatnie lata.

Nie wiedziałam o blogowaniu nic i nie miałam kogo zapytać, żeby pokazał mi, jak to się robi.

Wierzyłam jednak całym sercem, że mogę stworzyć coś, co pomoże i zainspiruje innych. Chociażby tych, którzy wciąż się wahają, boją lub myślą, że są niewystarczający, żeby mieć życie, o jakim marzą.

W każdym miesiącu słyszałam od „życzliwych”, że to co robię jest głupie, że na to za późno lub w moim wieku powinnam zająć się czymś na poważnie. Nieraz dopadała mnie frustracja, że walczę z wiatrakami. Było mi przykro, ale miałam cel, który pomagał mi puszczać wszelkie wątpliwości mimo uszu.

Mówiono mi i nadal to słyszę, że to co robię nie ma przyszłości, jest niszowe, a ludzie chcą tylko taniej rozrywki i nie będą czytać tekstów, które wymagają głębszej refleksji. Że zainteresuję może garstkę ludzi. Ale dla mnie ta garstka ludzi i ich uśmiechnięte, pełne ciepła reakcje były warte długich godzin spędzonych przy komputerze, jeszcze dłuższych poświęconych na uczenie się i doskonalenie.

Dziś, po 12 miesiącach ta garstka ludzi, przerosła moje najśmielsze oczekiwania, bo zamieniła się na

600. 000

ODSŁON W CIĄGU OSTATNIEGO ROKU

Tyle razy przeczytaliście moje artykuły, dając mi tym samym niewiarygodny zastrzyk energii i przeświadczenie, że dawanie wraca ze zwielokrotnioną siłą. I że warto pisać o pięknym świecie, który nas otacza.

Chciałabym, aby to były nasze wspólne urodziny, bo to dla Was i dzięki Wam istnieje Travel and Keep Fit. Dziękuję za to, że poświęcacie swój cenny czas i chcecie czerpać z tego, czym mogę się z Wami podzielić.

Na te pierwsze urodziny mam tylko jedno życzenie. Żebyśmy potrafili Moi Drodzy Czytelnicy być dla siebie wsparciem, inspiracją i dobrym słowem. Żebyśmy potrafili nawzajem doceniać swoje osiągniecia, wysiłek i pasję. Dużo za dużo jest wokół złych rzeczy, nienawistnych ludzi i przykrych zdarzeń. Bądźmy zatem dla siebie dobrzy i inspirujmy się swoim marzeniami.

Wy pokazaliście mi, że jest to możliwe, bez fali hejtu i mieszania z błotem. Ja natomiast mam w sobie jeszcze większą motywację, żeby pokazywać Wam, że wiele można w życiu zdziałać, jeśli człowiek po prostu się nie poddaje.

Dziękuję Wam za ten rok i nie mogę się doczekać kolejnego.

Wszystkiego najlepszego Moi Drodzy Podróżnicy!